Zondag met Lubach, Langs de oevers van de Yangtze en De Hokjesman zijn genomineerd voor de Zilveren Nipkowschijf. Deze programma’s zijn alle drie uitgezonden door de VPRO. Een eervolle vermelding gaat naar Floortje naar het einde van de wereld (VARA).

Dat is woensdag 11 mei gemeld door de juryleden Hans Beerekamp, Angela de Jong, Marcel Peereboom Voller en Haro Kraak in De Wereld Draait Door.

In Langs de Oevers van de Yangtze trekt fotograaf Ruben Terlou langs China’s langste en drukst bevaren rivier. Terlou gelooft dat hij met zijn serie een eerlijk beeld geeft van het land, waar hij als 19-jarige vloeiend Mandarijn leerde spreken. De serie was begin dit jaar te zien op NPO 2.

In Zondag met Lubach neemt Arjen Lubach op eigenzinnige wijze het nieuws van de afgelopen week door. De vijfde reeks van het satirische programma zal in het najaar te zien zijn op televisie.

Filmmaker Michael Schaap gaat in De Hokjesman op zoek naar verschillende subculturen in Nederland. Volgens Schaap wordt de serie gebruikt om de lappendeken van subgroepen te tonen.

De Zilveren Nipkowschijf is toegekend aan het VPRO-programma Zondag met Lubach. Dat heeft de jury op 10 juni 2016 bekendgemaakt tijdens de prijsuitreiking in Het Ketelhuis in Amsterdam. De jury zegt over het winnende programma: ‘Keek op de Week anno 2016. De latenightsatire van Lubach, uitgezonden door de VPRO, is onmisbaar geworden voor de moderne nieuwsjunkie.’ Zondag met Lubach kreeg overigens in 2015 al een eervolle vermelding van de jury van de Zilveren Nipkowschijf.

De andere genomineerden waren dit jaar Langs de oevers van de Yangtze en De Hokjesman, eveneens van de VPRO. Een eervolle vermelding gaat naar Floortje naar het einde van de wereld (VARA).

De Zilveren Reissmicrofoon gaat naar het NPO Radio 5-programma Adres Onbekend van omroep KRO-NCRV. Het oordeel van de jury over deze winnaar luidt als volgt: ‘Adres Onbekend vervult een van de oerfuncties van de radio, mensen terugvinden die kwijt zijn. Vaders, broers, eerste vriendinnetjes… Al die zoektochten maken dat de radio gaat leven. De verhalen, de mensen, de stemmen van zoekenden en gezochten spreken voor zich. Die stemmen maken Adres Onbekend.’

De programma’s De Hart & Ziel Lijst (NPO, NPO Radio 4) en De Staat van Stasse (KRO-NCRV, NPO Radio 2) waren ook genomineerd, evenals Bernard Hammelburg (als persoon genomineerd, BNR Nieuwsradio). Q-Musical (gemaakt door Jasper Smit en Edo Berger in het programma Mattie & Wietze op Qmusic) heeft een eervolle vermelding gekregen.

Aan Met Het Oog Op Morgen (NOS, NPO Radio 1) is een Ere Reissmicrofoon toegekend.

Wat hebben Zwarte Piet, Euroshopper, paardenvlees, Noord-Korea en purschuim met elkaar gemeen? Edo Berger en Jasper Smit maakten er een Q-musical over.

Voor het eerst in de geschiedenis verdient een radio-programma-onderdeel een Eervolle Vermelding. Bij de Nipkowschijf is dit alleen gebeurd bij Den Haag Vandaag en Lucky TV. Actualiteiten én humor zijn de twee bronnen die hier samenkomen.

De jury is onder de indruk van de tomeloze energie die te horen is in de producties – en neemt de hoed af voor Q-music, dat als commerciële zender jarenlang deze ‘publiek’ klinkende cabaretformule heeft ondersteund.

In een voortdurend veranderend mediaklimaat blijft de formule van Het Oog onveranderd relevant. Een anker in de eeuwige draaikolk aan hete nieuwtjes en schreeuwende meninkjes.

Het Oog brengt het wereldnieuws in 360 graden. Wat zou Het Oog zijn zonder de eikenhouten stem van Hans Hogendoorn, die al veertig jaar elke avond de thermometer afleest. Wat zou Het Oog zijn zonder Gute nacht Freunde? Reinhard Mey heeft sinds de eerste uitzendingen ongeveer 14.000 glazen en 700 pakjes sigaretten tot zich genomen. “Binnen zit…” elke avond een vakman of –vrouw.

Na 40 jaar is het nog altijd een baken in het Nederlandse radiolandschap. Hoog tijd om dit te belonen met de Ere Zilveren Reissmicrofoon.

De dagelijks verrassende Staat van Stasse is een vitrine voor de fonkelende diamant, die het radiotalent van Stefan Stasse is.

Stefans oprechte interesse, warme betrokkenheid en gedegen muziekkennis zijn een genot om te ervaren. Maar: pas op dat onder druk van het zendermanagement deze ruwe bolster niet teveel wordt afgevijld!

Het programma wordt uitgezonden door KRO-NCRV op NPO Radio 2.

Een hitparade met stemmende luisteraars, bar origineel klinkt het niet.

Maar de top 300 die de Hart & Ziel Lijst vormt op NPO Radio 4 wordt gevormd rondom verhalen van de luisteraar over wat hen raakt in die klassieke muziek. Geen verstandelijke benadering, het kippenvel van de toehoorder is de maatstaf.

Het maakt het tot de leukste week op de klassieke publieke.

De rol van buitenlandcommentator zit Bernard Hammelburg al zo’n 15 jaar als gegoten en zijn kunde is onomstreden.

Zijn warme stemgeluid lijkt je te willen zeggen: “Gaat u maar rustig slapen, de wereld staat weliswaar in brand, maar zal weldra geblust zijn!” Radio 1 zou willen dat ze zo’n moderne G.B.J. Hiltermann in huis hadden.

Een pareltje in de verder soms erg vlakke en gesponsorde BNR-programmering.

Adres Onbekend vervult een van de oerfuncties van de radio, mensen terugvinden die kwijt zijn. Vaders, broers, eerste vriendinnetjes…

Al die zoektochten maken dat de radio gaat leven. De ether stroomt vol met verhalen. Ontroerende, schrijnende, pijnlijke, treurige, onrechtvaardige en vrolijke verhalen. Het programma geeft een staalkaart van wat mensen elkaar zoal aan kunnen doen.

Het heeft nog steeds urgentie. Dat blijkt wel uit het feit dat het niet weg te krijgen is. Het vindt steeds weer nieuwe wegen. Men werd van de goedbeluisterde zondagmiddag verbannen naar donderdagmiddag op Radio 5, toen nog Nostalgia. De dekking dreigde daardoor in gevaar te komen. Men zocht de regionale omroepen. Een aantal van hen ging het, als er geen belangrijke voetbalwedstrijd van de plaatselijke FC was, uitzenden.

Adres Onbekend kan niet anders dan een zeer sterk programma zijn, anders had het al deze stormen niet overleefd. Het overleeft zelfs de sociale media. Zoeken is in de digitale wereld steeds makkelijker geworden, maar gelukkig zijn er nog voldoende mensen zoek. Het zal pas stoppen als er nooit meer iemand kwijt is en als er geen buitenechtelijke kinderen meer geboren worden. Pas op: dit is geen aanmoediging om ze te gaan verwekken. Ron Kas presenteert empathisch, maar nooit zwaar, nooit sentimenteel. De verhalen, de mensen, de stemmen van zoekenden en gezochten spreken voor zich.

Die stemmen maken Adres Onbekend

De Zilveren Nipkowschijf is toegekend aan het VPRO- programma Zondag met Lubach. Dat heeft de jury op 10 juni 2016 bekendgemaakt tijdens de prijsuitreiking in Het Ketelhuis in Amsterdam.

De jury zegt over het winnende programma: ‘Keek op de week anno 2016. De latenightsatire van Lubach, uitgezonden door de VPRO, is onmisbaar geworden voor de moderne nieuwsjunkie.’

Arjen Lubach en zijn team vonden de heilige graal van televisieland: een satirische nieuwsshow, naar Amerikaans voorbeeld, die niet alleen grappig is maar zich ook op andere vlakken weet te onderscheiden. Het is een unieke en gelaagde mix van entertainment en onderzoeksjournalistiek. Naast de aanstekelijke meligheid en scherpe satire is Zondag Met Lubach een belangrijke ‘duider van het nieuws’ geworden, een zondagavondtraditie die na het pensioen van Van Kooten & De Bie eindelijk wordt voortgezet.

Daarmee is Zondag Met Lubach de baas van de zondagavond.

Het programma kreeg overigens in 2015 al een eervolle vermelding van de jury van de Zilveren Nipkowschijf.

De reisserie meandert op een intense manier met de rivier mee door China en laat een veelzijdig beeld zien.

Van de liefdesmarkt met een vrouwentekort door de eenkindpolitiek, tot de Mao-verering. Van zelfmoorden tot de Chinese Droom. Het gesloten volk stelt zich in bijzondere momenten open aan presentator Ruben Terlou, die als fotograaf en arts veel extra bagage meebrengt. Hij kent de Chinese mores en spreekt vloeiend Mandarijn, inclusief de bijbehorende geruststellende intonatie.

Terlou weet als arts hoe hij omzichtig naar persoonlijke zaken moet vragen; bij een ander zouden de Chinezen misschien dichtklappen. En zijn fotografie tenslotte drijft hem op een vanzelfsprekende manier naar de mensen toe, waarna hij dat persoonlijke contact in beeld brengt.

Deze VPRO-serie is een microverhaal en macroverhaal ineen, knap geresearcht, over de cultuur, politiek, economie en het milieu, en over de mensen die met de uitwassen daarvan moeten leven.