Voor de eerste keer werd in 1966 de Zilveren Reissmicrofoon, de radioprijs uitgereikt. Die eer viel Gerard Hulshof van de KRO-radio ten deel. Bij de Zilveren Nipkowschijf verviel kennelijk de noodzaak om twee prijzen (voor iemand van op het scherm en voor iemand achter het scherm) uit te reiken. Van nu af geldt er slechts één jaarlijkse prijs. En die gaat dit jaar naar televisiepionier Erik de Vries.
Erik Klaas de Vries (Amsterdam, 5 juni 1912 – 20 april 2004) was een Nederlands televisiepionier. Hij wordt beschouwd als de vader van de Nederlandse televisie. Na de oorlog keerde hij weer terug naar Philips. Tussen 1948 en 1951 leidde De Vries 264 experimentele televisieuitzendingen van Philips, en in 1951 begon hij met het opleiden van televisieregisseurs. Op 2 oktober 1951 regisseerde hij de eerste openbare televisieuitzending in Nederland, voor 500 bezitters van een televisietoestel. In 1953 werd hij door de omroepverenigingen min of meer afgedankt. Hij verzorgde weer experimentele uitzendingen voor Philips, en reisde een jaar voor UNESCO door Zuid-Amerika. Tussen 1957 en 1959 was hij regisseur van de televisieserie Pension Hommeles, daarnaast regisseerde hij het programma Mies-en-scène.
De Vries beschouwde televisie als “de directe overbrenging van een reportage van een werkelijkheid”, en geloofde heilig dat televisie de volkeren dichter bij elkaar zou brengen. Hij was begin jaren zestig een van de oprichters van de stichting Teleac, die hij beschouwde als een educatieve televisie-cineac. Later stond hij aan de wieg van de Amsterdamse lokale omroep SALTO.
Voor het ontwikkelen van televisie in Nederland ontving De Vries in 1966 de Zilveren Nipkowschijf.