Als hoofdredacteur van zijn eigen nieuwszender heeft hij niet bereikt wat hem voor ogen stond, horen we Henk van Hoorn op zijn eigen Radio 1 zeggen. Maar wèl kan op zijn conto worden geplaatst, dat in de loop van vele jaren de lappendeken met elke dag weer een andere bestel-redactie op de zender in de vroege ochtend- en avonduren en tussen de middag verdween. Voorwaar een hele prestatie voor een journalist, die niet als vergaderaar in de wieg is gelegd.
Het steekt hem dat het saaiheidsvirus nog overheerst, van hem mogen er meer pittige gesprekken komen. Journalistieke pittigheid waarin hij zelf vele jaren uitblonk, niet alleen op de radio, maar ook op tv. Als je zijn stem hoorde, wist je wie er aan het woord was en dat blijft in ‘Met het oog op morgen’. Een persoonlijkheid als interviewer, dat hoor en zie je nog steeds te weinig.
Je werk een passie noemen, een hobby waarmee je dag en nacht bezig bent, dat straalt de stem (vol ironie) van Henk van Hoorn op radio en tv uit. In woord en beeld was en is hij een bestrijder van journalistieke saaiheid – en dat alleen al verdient een plek op de erelijst van de Reissmicrofoon-prijzen.