1995 – Ireen van Ditshuyzen

Wie met het soort programma’s dat Ireen van Ditshuyzen maakt als vrije producent wil overleven moet van heel goeden huize komen. Immers: die programma’s gaan vaak over sociale, maatschappelijke situaties, met centraal daarin de mens die zich kan voordoen in dagelijkse verschijningsvormen waarvoor de omgeving allerminst dagelijks aandacht heeft. Met dergelijke programma’s is het afzetgebied eigenlijk bij voorbaat al beperkt tot de publieke omroep; en bovendien tot de verscholen uurtjes, zendtijd buiten prime time, die gevuld wordt met producties waarvoor nu niet direct grote investeringen worden gedaan.

Veroordeeld dus tot de bijvelden van de televisie en tot schier eeuwige financieringsproblemen, is Ireen van Ditshuyzen er niettemin in geslaagd zowel een breed publiek als een brede waardering te bereiken. In de allereerste plaats omdat haar producties stuk voor stuk laten zien, boren en proeven dat er hart en ziel in zit. Van Ditshuyzen heeft als vrije producent de opmerkelijke prestatie geleverd dat ze ideÎle en commerciële uitgangspunten op een meer dan aanvaardbare manier met elkaar in balans heeft gebracht.

De wijze waarop Van Ditshuyzen haar onderwerpen benadert, c.q. laat benaderen, getuigt, hoe de uitkomsten uiteindelijk ook mogen zijn, consequent van betrokkenheid en een grote mate van inleving. Niet zelden strekt het werkproces zich uit over een lange periode, gedurende welke tijd er naast alle research en uitwerking veel zorg wordt besteed aan een zo persoonlijk mogelijke band met degenen die voor de camera komen. De alom geprezen documentaire reeks ‘Vergeten’ is daarvan een voorbeeld bij uitstek.

Kenmerkend voor de stijl waarop Van Ditshuyzen de kijker wil informeren is, dat ze zich nimmer tot schokeffecten laat verleiden. Ze heeft duidelijk ooit vastgesteld, dat die effecten de kijker weliswaar emotioneel sterk kunnen beroeren, maar niet tot nadenken aanzetten. En dat is wat Ireen van Ditshuyzen in de eerste plaats beoogt: bijdragen tot bewustwordingsprocessen; een situatie, een onderwerp zodanig presenteren dat er anderszins, op een natuurlijke wijze, een vervolg kan ontstaan.

Dit alles heeft haar in de loop der jaren als televisiemaker een aparte, bijzondere status opgeleverd. Ireen van Ditshuyzen is synoniem geworden aan integriteit, betrokkenheid en kennis van zaken. Daarmee heeft ze, naar de mening van de Nipkowjury, het recht verworven om bij elke omroep die haar bijdragen op prijs stelt, het hoofdveld te mogen verzorgen.