Jeroen Pauw

De Ere Zilveren Nipkowschijf wordt gegund aan Jeroen Pauw die met Pauw dit seizoen wel uitzonderlijk goed in de wedstrijd der talkshows zit. In een tijd waarin soms pijnlijk duidelijk wordt dat het niet elke adequate presentator is gegeven om als gespreksleider een boeiende uitzending af te leveren. Zelfs niet met een goede tafel.

Pauw bewijst al drie decennia dat hij een begenadigde tv-persoonlijkheid is, die journalistieke diepgang combineert met broodnodige luchtigheid en ogenschijnlijke nonchalance door ’het’ soms maar te laten gebeuren.

Na vele vlieguren als gerespecteerd anchor bij het RTL Nieuws en een experimentele tijd bij BNN heeft hij bij NTR en BNNVARA ruimschoots zijn draai gevonden. Als helft van een succesvol duo met Paul Witteman en sinds vijf jaar solo in zijn eigen ‘nachtclub’. Zijn reikwijdte werd recent nog aangetoond met een ingelaste uitzending rondom Duncan Laurence na diens victorie op het Eurovisie Songfestival en het feit dat hij werd uitgeroepen tot de echte winnaar van het  debat tussen Rutte en Baudet dat hij leidde.

Pauw draagt daarnaast op andere manieren bij aan het Nederlandse tv-landschap. Zo begeleidde hij onder meer Eva Jinek maar ook Rutger Castricum naar grotere hoogten. Hij ontwikkelde een format als Vijf jaar later waarin met gasten wordt terugblikt op interviews die vijf jaar eerder zijn opgenomen en presenteerde dat in de gloriejaren van het programma.

Pauw voelde zich ‘heel ongemakkelijk’ toen deze onderscheiding in zijn eigen uitzending wereldkundig werd gemaakt. Al vindt hij de beslissing nu ook niet ‘per se de grootste misstand in de tv-geschiedenis’, zoals hij zei in Café Hendriks en Genee.

Dat denkt de jury evenmin. De oeuvreprijs is dan ook geenszins een hint om af te bouwen. Hopelijk etaleert Pauw zijn kunsten nog lang op het hoofdpodium van de Nederlandse televisie.