Oogappels

Op dramagebied had de Nipkowjury dit jaar keuze te over. Van Mocro Maffia 2 tot Het Geheime Dagboek van Hendrik Groen – Zolang er leven is. Van Hollands Hoop 3 tot Anne +. Uiteindelijk gingen de meeste stemmen naar Oogappels, dat op het oog het minst spannende uitgangspunt kent van allemaal: ouders die worstelen met hun pubers.

Maar daarmee raken we direct de kern van het succes. Oogappels (BNNVARA) is onmiddellijk herkenbaar voor iedereen die ouder of kind is. En zo’n effect bereiken is minder makkelijk dan het wellicht klinkt. Het resultaat wordt al snel te kneuterig of schiet in een poging tot dramatiseren zijn doel voorbij. Maar niet in Oogappels.

De tragikomische serie over ouders en pubers komt direct binnen bij mensen die er nu middenin zitten. Maar mede door het commentaar van de oma’s en de opa’s kunnen ook kijkers van andere leeftijden zich herkennen in de warmte en benauwenis van de familie. En in de lange lijnen die door families lopen: iedere ouder is ook een kind, dat levenslang met zijn eigen ouders worstelt.

Basis van het succes is allereerst het sterke script van Roos Ouwehand, die nog genoeg inspiratie zegt te hebben voor een derde seizoen. Binnen de sterke cast springen vooral de acteerprestaties van Malou Gorter en Ramsey Nasr eruit, als het tegenpolige echtpaar Merel en Erik. De een verschuilt haar machteloosheid en verdriet achter een harde, cynische façade. De ander juist achter een masker van zachtmoedige zorgzaamheid. Ook de rol van hun vroegwijze (stief)zoon Chris (Thor Braun) is zeer interessant.

En laten we tenslotte bedenker en regisseur Will Koopman niet vergeten. Na sterk drama te hebben gemaakt voor de commerciële omroepen – Gooische vrouwen, Divorce, Familie Kruys – bewijst ze ook bij de publieke omroep op haar plaats te zijn.