Paul Witteman

In 1984 ging de Zilveren Reissmicrofoon naar het VARA-radioprogramma De Stand van Zaken, niet alleen vanwege de kwaliteiten van presentator Marcel van Dam, maar zeker ook als beloning voor het verslaggeverswerk van Hanneke Groenteman en Paul Witteman. In 1995 kreeg diezelfde Witteman een eigen Zilveren Nipkowschijf, toegekend door een toentertijd verdeelde jury: niet alle leden vonden dat een journalist in aanmerking zou moeten kunnen komen voor de Nipkowschijf. Maar de kwaliteit van zijn journalistieke werk overwon glansrijk alle discussies. De jury schreef:

“Paul Witteman zal de televisiegeschiedenis ingaan als een programmamaker die in de jaren 90 als geen ander zijn stempel heeft gedrukt op de informatieve sector. Hij was en is niet alleen een voortreffelijk presentator, maar ook een intelligent interviewer, die zich met schijnbaar groot gemak op de moeilijkste gebieden begeeft. Hij heeft gedenkwaardige interviews gemaakt met zeer uiteenlopende mensen. Hij heeft psychiaters geïnterviewd, maar ook psychopaten: het eerste interview met een stalker was van Witteman. Hij heeft jarenlang in een praatprogramma mensen met grote emotionele problemen meevoelend, maar nooit klef aan het woord gelaten. Witteman laat iedereen in zijn waarde, of het nu de minister-president is of een plagiaat plegende hoogleraar. Maar hij laat wel ondubbelzinnig blijken dat hij de waarheid horen wil, en niets dan de waarheid.”

Genoemd en geroemd werden zijn bijdrages aan programma’s als De Ronde van Witteman, Nova, Buitenhof, Het Lagerhuis, en B&W, titels die dankzij de inbreng van Paul Witteman begrippen konden worden. Ook zijn aandeel aan de grote verkiezingsavonden in die jaren brachten hem lof: “Paul Witteman bewees, en dat is niet zijn geringste verdienste, dat het mogelijk is een groot publiek te bereiken met een kwalitatief hoogwaardig aanbod.”

Na de millenniumwisseling bleef Witteman naam maken en onder collega’s respect afdwingen, zo bleek uit de documentaire die Witteman in 2021 ter ere van zijn 75ste verjaardag kreeg aangeboden. Vakgenoten analyseren hierin Wittemans interviewtechniek, vanaf zijn eerste optreden als zwetend en nerveus jong Paultje in Achter het Nieuws – 1986 – tot de koele kikker die in eigen praatprogramma’s geroutineerd wist hoe toe te slaan. ‘De Mohammed Ali van de interviewers’, werd hij genoemd door Charles Groenhuijsen. En niet voor niets, als je terugziet hoe hij Ad Melkert de hoeken van de ring liet zien in de verkiezingstijd van 2002.

En toen moest Pauw & Witteman nog komen, de zeer gewaardeerde praatshow op de late avond samen met Jeroen Pauw, een stabiele factor tussen 2006 en 2014.

Niet onder stoelen of banken wil de jury steken dat deze Ere Zilveren Nipkowschijf ook een waardering is voor het programma Podium Witteman, de ongeëvenaarde etalage van serieus mooie muziek die Witteman ruim zeven jaar lang inhoud mocht geven en presenteerde, 269 afleveringen lang. Hopelijk blijft dit geliefde programma ondanks Wittemans terugtreden bestaan, waarbij de jury het een volkomen terecht eerbetoon zou vinden dat de titel Podium Witteman ongewijzigd blijft. Want waarom deze naam veranderen?

Zo vaak komen instituten nou ook weer niet voorbij in omroepland.

(Foto Wendy van Bree)