In 1962 zong Chubby Checker ‘Let’s Twist again’, Cliff Richard ‘The Young Ones’ en Anneke Grönloh ‘Paradiso’. Spannende, gloednieuwe muziek voor een jonge generatie die zich hartstochtelijk wilde losmaken van de jaren vijftig. Bij Radio Veronica draaide een jonge presentatrice die platen. Als enige vrouwelijke dj avant-la-lettre.
In 2018 komt op NPO Radio 5 Robbie Williams voorbij. Diezelfde dj van toen kondigt hem af. Een vrouw die op de radio geen achternaam nodig heeft. Generaties lang heeft ze zich op volstrekt eigen wijze geroerd in de media. En ondanks enige onderbrekingen heeft ze haar oude liefde, de radio, nooit laten vallen.
In een bedrijfstak waar een vijftigplusser soms al wordt beschouwd als een neanderthaler laat Tineke de Nooij zien dat je, ook als je die uiterste houdbaarheidsdatum al 27 jaar achter je hebt liggen, schijnbaar moeiteloos overeind kunt blijven door simpelweg altijd en overal jezelf te blijven.
‘What you hear is what you get’. Aan Tineke valt werkelijk niets gekunstelds te ontdekken. Verbazing, onbedaarlijk lachen en oprechte interesse voor grote, maar vooral voor kleine dingen worden op volstrekt onvoorspelbare momenten vanuit een radio-emmer boven de luisteraars omgekeerd. En de luisteraar herkent het allemaal, omdat Tineke haar programma’s laat klinken alsof iedereen het ook zo zou kunnen.
Tineke de Nooij bleef als jonge vrouw en de vele jaren daarna overeind in een door mannen gedomineerde wereld en wilde best gezellige programma’s voor huisvrouwen maken, maar vond dat ze ook wegbereider moest zijn voor de progressieve popmusici. Ze bevocht haar eigen positie, simpelweg omdat ze nu eenmaal overtuigd was van haar talent.
Ook bij NPO Radio 5 laat Tineke de Nooij nu alweer acht jaar horen hoe authentiek radiomaken kan klinken.
Er is maar één Tineke. Vandaar dat de Ere Zilveren Reissmicrofoon 2018 aan haar is toegekend.