Ruwe en ongemakkelijke kennismakingen met de schaduwkanten van het leven. Dat zijn de belevenissen van zeven eerstejaars mbo’ers die worden opgeleid tot verpleegkundige in de zorg. Het verschonen, wassen, verzorgen, voeden, kleden en soms naar de dood begeleiden van bejaarden, hoogbejaarden en meervoudig gehandicapten – de jonge studenten zetten de eerste stappen in het vak beschroomd en niet zelden met fysieke weerzin.
De zesdelige documentaireserie Zorgen van Veerle Neger en Tessa Louise Pope volgt vijf jonge vrouwen en twee mannen met intense nieuwsgierigheid en een warme blik voor hun ontwikkeling. Thuis, op school en tijdens hun bijzonder karig beloonde stage. De fysieke aspecten van de zorg vormen een eerste vaardigheid die moet worden aangeleerd. De omgang met de cliënten in de thuiszorg, de psychiatrie en zorginstellingen is een tweede, die geduld, tact en grote empathie vergt.
Het is ontroerend en hartverwarmend om te zien hoe deze mbo’ers, die thuis en met hun vrienden vaak nog heerlijk grofgebekt en vrijgevochten zijn, zich in de omgang met hun cliënten ontpoppen als begripvolle en geduldige professionals. Prachtig legt de camera vast hoe ze leren incasseren, ook als een cliënt hen de huid vol scheldt, zich onbegrepen voelt, pijn lijdt, verward of angstig is. Het groeiende verantwoordelijkheidsbesef is van hun gezichten af te lezen.
Zorgen is geen succesverhaal. De schaduwkanten van het werk komen ruimschoots aan de orde: de hoge werkdruk, de worsteling van sommige mbo’ers met de theorie van de opleiding. En ook is er oog voor de beweegredenen van de student die afhaakt. Mede door die evenwichtige aanpak wint Zorgen van BNNVARA aan geloofwaardigheid en groeit bij de kijker de bewondering voor de doorzetters, die hoop bieden voor komende generaties ouderen.